cd review in jazz halo

2018-02-03T16:08:00+01:00

De sobere hoes is al een eerste indicatie van de uitgepuurde en haast minimalistische muziek die gedurende een uur te beluisteren valt. Bo Van der Werf leverde hiervoor al het materiaal, een enkele keer samen met Fiorini.Octurn was van meet af aan een groep met een bijzondere bezetting die een eigen lingua franca hanteerde. Meer dan ooit is het hier een aftasten van grenzen en mogelijkheden, heel soms door een enkele muzikant die het initiatief neemt, meestal door het sextet gezamenlijk. Er ontstaat een continu clair-obscur spel van contrasten duidelijk geïllustreerd door de grote tegenstelling van de introverte openingstrack en het daaropvolgende nummer dat een stortvloed aan ideeën bevat die uiteindelijk aan elkaar gelinkt worden. Het steekspel van modules waarbij contemplatieve cellen ogenschijnlijk onafhankelijk staan van andere meer wervelende en dynamische eenheden, wordt over heel de cd doorgetrokken. Alles draait daarbij rond het met elkaar verbinden van ogenschijnlijk losse ritmische en harmonische patronen.

Achter de piano zit ontegensprekelijk Fabian Fiorini, zowat de grootmeester van de feilloze overgangen tussen hedendaags klassiek, jazz en improvisatie. Dré Pallemaerts is dan weer de magiër die door haast onhoorbare roffels en drumpunctuaties precieze accenten legt. Jozef Dumoulin plaatst de codes van de 21e eeuw die weliswaar aansluiten bij een reeds bestaande traditie. Hij maakt echter geen gebruik van voorgeprogrammeerde stukken maar speelt alles live. Bassist Clemens van der Feen tekent op zijn beurt enkel de hoogst noodzakelijke baslijnen. Bo Van der Werf en Magic Malik zijn de vertellers van dienst zonder helemaal in de rol van solisten te kruipen. Hun melodische interventies smelten samen met de groepsklank. Op die manier blijven alle muzikanten op eenzelfde hiërarchisch niveau.Het lijkt erop dat Octurn een aantal cd’s opnam bij andere labels om met een doorgedreven abstracte instelling terug te keren naar het huis waar alles begon. Nog meer dan vroeger kunnen we spreken van een syncretisme tussen hun eigen wereld en de complexe gelaagdheid van Messiaen.

© Georges Tonla Briquet


click here to read on the jazzhalo website